Ha lieve volgers,
Tjonge wat is het al weer lang geleden. En ik was het nog zo van plan om het bloggen weer op te pakken..
Inmiddels is er al weer heel wat veranderd hier. Onze lieve Jesse probeert al te kruipen, zegt Papa en brabbelt er lustig op los. Zegt geen Mama tot groot verdriet van mij (haha).
In gesprek met papa. Wat is het ook mooi om je man als vader te zien, vertederend vind ik, En wat hebben ze een lol samen. En wat genieten we van elkaar!
Afgelopen zomer in België, op vakantie met de hele familie (mijn opa en oma waren 50 jr getrouwd).
Op deze foto was hij precies 6 maanden, en nu morgen al weer 7 maanden!
Wat vliegt de tijd!
De puppy's zijn inmiddels al weer een hele poos bij hun nieuwe baasjes. Wat was het een hoop werk, maar wel erg leuk.. Of nouja.. de keren dat ze met z'n allen ontsnapt zijn, zijn niet op 2 handen te tellen... ;-) Wat een boeven zeg, die pups! Maar wel erg leuk hoor, zou het gerust nog wel eens leuk vinden.
Onze hond vond het ook allemaal prima, ze zorgde erg goed voor de pups. Maar na de 8 weken was ze wel echt toe aan rust.
En ook toen de pups er nog waren was dit een dagelijks tafereel: de pups sliepen met elkaar op een hoopje in het nest, en dan kwam Pippi even een poos in de kamer slapen, naast de wandelwagen. Zo lief.
Jesse een dikke kont van de wasbare luiers haha.
Op een gegeven moment gingen de pupjes brokjes mee eten, en at de hond de ontlasting van de pups niet meer op (klinkt smerig, maar is gewoon puur natuur). Toen hebben we de pups van de keuken naar de garage verhuisd. Daar hadden ze gelijk meer ruimte, en we hadden de boel buiten 'goed' (kon altijd weer beter kwamen we achter....) afgezet zodat de pups lekker de hele dag buiten konden spelen, en al vrij snel gingen ze ook buiten hun poepjes doen.
Tja en toen was daar het afscheid van de pups. Dat ging gelukkig heel geleidelijk, zodat Pip ook niet ineens met een melkoverschot zat ( ze gaf nog steeds melk ca. 2-3x per dag).
En nu.. er is nog meer veranderd. Wij gaan namelijk verhuizen.
Het huis waar we nu wonen huurden we, maar nu hebben we een huis gekocht. Heel burgerlijk, een tussenwoning in een wijk vlakbij m'n ouders, in het midden van Nederland.
Ik heb er erg veel zin in. Wij hebben/hadden allebei wel een droom om te emigreren maar nu met de komst van Jesse werd alles een beetje anders. De droom is er nog, maar ik betwijfel wel of het er ooit van zal komen.
We hebben wel nog een droom: en dat is een campertje kopen en op reis gaan. Daarom hebben we nu ook bewust gekozen voor een kleiner huis, met een kleinere tuin etc.
Maar goed, eerst eens verhuizen, huis opknappen enz.
Ik wil jullie bedanken voor jullie berichtjes die ik ook via de mail krijg. Erg lief!
Ik hoop jullie een beetje up to date te houden, en wie weet pak ik in het nieuwe huis het bloggen wel weer op. Ik wil wel heel graag, maar op de een of andere manier komt het er niet uit.
Liefs, Marike
